tematy prac pisemnych z języka polskiego w gimnazjum
Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika SpecjalnaOpublikowano: 22 czerwca 2016 roku. DLA UCZNIÓW NIEPEŁNOSPRAWNYCH Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ INTELEKTUALNĄ W STOPNIU LEKKIM III ETAP NAUCZANIA „Skoro dziecko z niepełnosprawnością nie uczy się w taki sposób, w jaki ty je uczysz, to czy nie możesz uczyć go w taki sposób, w jaki ono się uczy?” Dr Harry T. Chasty CELE ZAJĘĆ: Korygowanie, kompensowanie i usprawnianie uczniów mających braki. w wiadomościach i umiejętnościach z języka polskiego przewidzianych programem. Rozwijanie umiejętności umożliwiających uczniom podjęcie dalszej nauki w szkołach zawodowych. Stymulowanie rozwoju wszystkich procesów poznawczych (spostrzegania, myślenia, pamięci, uwagi). Kształtowanie procesów: analizy i syntezy wzrokowo – słuchowej, koordynacji słuchowo – wzrokowo – ruchowej oraz orientacji przestrzennej. Wzbogacenie zasobu wiadomości ogólnych oraz biernego i czynnego słownictwa ucznia. Kształtowanie umiejętności poprawnego, jasnego i ścisłego wypowiadania się w mowie i piśmie, słuchania i opracowania tematów. Kształtowanie umiejętności korzystania z różnych źródeł informacji Internetu, instrukcji, encyklopedii, słowników. Kształtowanie umiejętności wykorzystywania zdobytej wiedzy w praktyce podczas pisania pism użytkowych. Rozbudzanie wiary we własne siły oraz motywowanie do podejmowania wysiłku intelektualnego. PLANOWANIE I REALIZACJA ZAJĘĆ: Podstawą planowania jest diagnoza wstępna, która określa przejawy i przyczyny trudności szkolnych dziecka. Stosowanie ćwiczeń korekcyjnych zaburzonych funkcji w koordynacji z bardziej sprawnymi. Dobieranie metod, form pracy i środków do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka. Wyrównywanie określonej trudności powinno trwać do momentu całkowitego jej opanowania. ZASADY PROWADZENIA ZAJĘĆ: Indywidualizacja środków i metod oddziaływania korekcyjnego. Powolne stopniowanie trudności uwzględniające złożoność czynności i możliwości percepcyjne dzieci. Korekcja zaburzeń, ćwiczenia przede wszystkim funkcji najgłębiej zaburzonych i najsłabiej opanowanych umiejętności. Zasada kompensacji zaburzeń- działać na tę sferę ucznia, która funkcjonuje najlepiej jednocześnie ćwiczyć pozostałe, które wymagają wzmocnienia Wielopoziomowe kształcenie w zależności od możliwości intelektualnych dziecka. Różnicowanie treści programowych i wymaganych umiejętności. Dopasowanie ćwiczeń do zainteresowań dzieci, rodzaju i zakresu ich doświadczeń życiowych. Wzmacnianie w uczniu wiary we własne siły i możliwości poprzez ujawnianie i podkreślanie pozytywnych stron działalności ucznia Motywowanie dzieci do wykonywania ćwiczeń poprzez stosowanie wzmocnień/pochwały i różnorodnych form ćwiczeń Zasada ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego (współpraca z innymi nauczycielami) METODY I FORMY PRACY: Słowne Aktywizujące Problemowe Praktycznego działania Gry i zabawy dydaktyczne. Poglądowe Mnemotechniki np. Łańcuchowa Metoda Skojarzeniowa Programy komputerowe Praca zbiorowa, grupowa, indywidualna. ZAŁOŻENIA PROGRAMOWE ZAJĘĆ: I Ćwiczenia korekcyjne – kompensacyjne. Ćwiczenia usprawniające analizę i syntezę wzrokową koordynacje wzrokowo – ruchową i orientację przestrzenną: Porządkowanie zadań. Rozsypanki wyrazowe. Uzupełnianie luk w tekście literami, sylabami, wyrazami. Uzupełnianie w tekście znaków interpunkcyjnych. Wyszukiwanie w ciągach słownych określonych nazw. Rozwiązywanie rebusów, krzyżówek i zagadek. Gry edukacyjne np. Bingo ortograficzne. Ćwiczenia percepcji słuchowej oraz koordynacji słuchowo – wzrokowo – ruchowej. Analiza ciągów wyrazowych- oddzielanie wyrazów, pisanie wyrażeń. Segregowanie wyrazów wg. liczb, sylab. Słuchowa analiza i synteza wyrazów. Analiza zdań na wyrazy, sylaby. Układanie zadań z podanymi wyrazami. Układanie zdań o określonej ilości wyrazów. Rozwijanie zadań i porównywanie liczby wyrazów w zadaniach. Pisanie ze słuchu. Tworzenie rymów Rozwijanie pamięci, koncentracji uwagi oraz myślenia przyczynowo – skutkowego Pokazanie dziecku strategii mnemotechnicznych ułatwiających zapamiętywanie. Powtarzanie ciągów zdań np. w formie wierszy Szukanie w tekstach rymów, części mowy itp. Rozwiązywanie zagadek, wymyślanie zakończenia dla konkretnej historyjki. Omawianie tekstów. Ocena zachowań bohaterów oraz ich skutków. Formułowanie własnych sądów, opinii. Uzupełnianie wypowiedzi innych… Scenki dramatyczne na zadany temat. II Kształcenie językowe. Mówienie i słuchanie: Rozmowy swobodne i kierowane, samodzielne wypowiedzi uczniów, porządkowanie ich i uzupełnianie. Bogacenie czynnego słownictwa ucznia w związku z tematyką i potrzebami językowymi ucznia. Nazywanie rzeczy, czynności, cech, przedmiotów i osób. Grupowanie wyrazów pokrewnych i bliskoznacznych. Gromadzenie wyrazów wokół określonego tematu, wyrażeń opisujących stan emocjonalny, stosunki czasowe i przestrzenne. Słuchanie ze zrozumieniem. Doskonalenie opowiadania ustnego i innych form wypowiedzi. Używanie form grzecznościowych. Doskonalenie umiejętności układania planów, opisów, dialogów, sprawozdań. Wyjaśnianie nieznanych terminów przy użyciu słownika języka polskiego. Czytanie i opracowywanie tekstów: Poprawne, wyraziste i płynne czytanie z uwzględnieniem znaków przestankowych. Ciche i głośne czytanie ze zrozumieniem Czytanie z podziałem na role. Wspólne opracowywanie tekstów: Omawianie problematyki przeczytanych utworów (opis postaci, czas i miejsce wydarzeń, plan wydarzeń odtwarzanie fabuły, sensu przyczynowo skutkowego w tekście, analiza i interpretacja wyszukiwanie informacji, określanie cech charakterystycznych gatunku literackiego, faktu i opinii, środki stylistyczne itp.). Formułowanie pytań i odpowiedzi. Korzystanie z różnych źródeł informacji Odczytywanie instrukcji, rozkładów jazdy, przepisów… Pisanie. Pisanie ze słuchu i pamięci Przepisywanie ciekawych, krótkich tekstów dyktand, poprawianie błędów. Wspólne i samodzielne redagowanie różnych dłuższych form wypowiedzi pisemnych np. opowiadanie, opis, charakterystyka, rozprawka, plan opowiadania (uczyć ucznia pisania według kompozycji trójdzielnej- stosowanie wzorów) Pisanie z pamięci i ze słuchu zdań pojedynczych i złożonych. Pisma użytkowe: zawiadomienie, zaproszenie, życzenia, list motywacyjny i prywatny, życiorys, podanie itp. Adresowanie. Pisanie skrótów i skrótowców. Rozwijanie zdań. Pisownia wyrazów związanych z terminologią różnych zawodów. III Nauka o języku. Składnia. Fleksja Budowa zdania. Rodzaje zdań ze względu na rodzaj wypowiedzi. Zdania pojedyncze i złożone. Podmiot i orzeczenie. Wyróżnienie w zdaniach części mowy: rzeczowników, czasowników, przymiotników, przyimków, spójników i zaimków osobowych. Odmiana przez przypadki praktyczne zastosowanie Wyrazy podstawowe i pochodne. Rodzina wyrazów. Wyrazy wieloznaczeniowe. Związki frazeologiczne. Ortografia i interpunkcja. Pisownia wyrazów z ó, rz, ż, ch, h wymiennymi i niewymiennymi. Pisownia ó w zakończeniach -ów, -ówka, -ówna. Pisownia u w zakończeniach -un, -unek, -utka, -usia, -uje. Pisownia -ę, -em, -ą, -om w końcówkach fleksyjnych wyrazów. Pisownia „nie” z różnymi częściami mowy. Stosowanie wielkich liter. Pisownia skrótów i skrótowców. Pisownia różnych form liczebników. Pisownia przymiotników w stopniu wyższym i najwyższym. PROCEDURY OSIĄGNIĘCIA CELÓW I ICH EWALUACJA. Największym sukcesem uczniów po zakończeniu zajęć korekcyjno – wyrównawczych powinno być usprawnienie funkcji psychomotorycznych oraz opanowanie umiejętności z języka polskiego w stopniu umożliwiającym dalsze kształcenie zawodowe. Dokumentacja służąca obserwowaniu i diagnozowaniu postępów ucznia: Diagnoza wstępna, diagnoza bieżąca. Dokumentacja prac ucznia. Sprawdzian, który jest informacją o postępach ucznia lub ich braku. Ocena ucznia odbywa się dwa razy w roku i jest wskazówką do dalszej pracy z dzieckiem. Opracowała: mgr Małgorzata Szwalec Nauczyciel j. polskiego w ZZS w Stargardzie Pobierz cały materiał (razem z grami i zabawami na zajęcia)
A mimo to zdobył przyjaciół. I z pewnością zdobyłby także moją przyjaźń…, gdyby dane nam było się spotkać. Rozwinięcie. Zastanawiam się, jak by to było, gdyby pewnego dnia pojawił się w mojej szkole Radek. Po prostu przyszedł do klasy. Dziwny, niepodobny do reszty chłopaków, odludek. Chłopak ze wsi w gimnazjum w centrumWymaganiaPodstawa programowa dzieli wymagania na szczegółowe i ogólne. Wymagania szczegółowe odwołują się do ściśle określonych wiadomości i konkretnych umiejętności. Wymagania ogólne w sposób syntetyczny przedstawiają nadrzędne cele kształcenia i informują, jak rozumieć podporządkowane im wymagania szczegółowe. Sposób spełniania wymagań szczegółowych jest wartościowy tylko wtedy, gdy przybliża osiągnięcie celów zawartych w wymaganiach ogólnych. FormaZadania z języka polskiego mogą mieć formę zamkniętą i otwartą. Wśród zadań zamkniętych znajdą się zadania wyboru wielokrotnego, prawda - fałsz, na dobieranie, a wśród zadań otwartych - zadania z luką, zadania krótkiej i rozszerzonej odpowiedzi. OdnośnikiZadania będą odnosić się do różnych tekstów kultury: • literackich (epickich i lirycznych) • nieliterackich (publicystycznych i popularnonaukowych) • ikonicznych. Teksty w zestawie zadań mogą dotyczyć zagadnień związanych z historią lub szeroko rozumianą przyrodą. Wśród zadań otwartych z języka polskiego znajduje się dłuższa wypowiedź pisemna w formie opowiadania z dialogiem, kartki z pamiętnika, wpisu w dzienniku, listu oficjalnego, sprawozdania lub opisu postaci, przedmiotu czy krajobrazu. Może też być sprawdzane opanowanie umiejętności tworzenia przez szóstoklasistę form użytkowych takich jak: ogłoszenie, zaproszenie i notatka. Kryteria ocenianiaDłuższa wypowiedź pisemna jest oceniana według następujących kryteriów: • treść - od 0 do 3 pkt • styl - od 0 do 1 pkt • język - od 0 do 1 pkt • ortografia - od 0 do 1 pkt • interpunkcja - od 0 do 1 pkt. Skala oceniania treści zależy od formy wypowiedzi, natomiast skale oceniania walorów językowych wypowiedzi, tj. stylu, języka, ortografii i interpunkcji, są wspólne dla wszystkich form. Aby ocenić wypowiedź ucznia, egzaminator patrzy na pracę jako całość i - w zależności od stopnia realizacji polecenia - przyznaje jej odpowiednią liczbę punktów. Poniżej podano przykładowe skale oceniania treści dla sześciu różnych form wypowiedzi pisemnej. Opisy w poniższych tabelach będą doprecyzowywane w odniesieniu do konkretnych tematów w każdej sesji z dialogiem3 pktUczeń: konsekwentnie tworzy świat przedstawiony z różnorodnych elementów, uplastycznia je; układa wydarzenia w logicznym porządku, zachowując ciąg przyczynowo-skutkowy; konsekwentnie posługuje się wybraną formą narracji; dynamizuje akcję; wprowadza dialog; urozmaica wypowiedź. 2 pkt Uczeń: tworzy świat przedstawiony, ale niekonsekwentnie; LUB nie uplastycznia go; LUB nie układa wydarzeń w logicznym porządku; LUB niekonsekwentnie posługuje się wybraną formą narracji; LUB nie dynamizuje akcji; wprowadza dialog. 1 pkt Uczeń: tworzy świat przedstawiony, ale informacje o jego elementach są ogólnikowe; niekonsekwentnie stosuje wybraną formę narracji; tworzy tekst w większości uporządkowany. 0 pkt Uczeń pisze pracę na inny temat lub w innej formie. Kartka z pamiętnika3 pkt Uczeń: z własnej perspektywy przedstawia np. wydarzenie, sytuację; prezentuje opinie, przemyślenia, refleksje; konsekwentnie stosuje narrację pierwszoosobową; stosuje czas przeszły; tworzy tekst logicznie uporządkowany; tworzy wypowiedź rozwiniętą, bogatą treściowo. 2 pkt Uczeń: z własnej perspektywy przedstawia np. wydarzenie, sytuację; prezentuje opinie, przemyślenia, refleksje; niekonsekwentnie stosuje narrację pierwszoosobową; LUB nie stosuje czasu przeszłego; LUB nie tworzy tekstu logicznie uporządkowanego; LUB nie tworzy wypowiedzi rozwiniętej, bogatej treściowo. 1 pkt Uczeń: z własnej perspektywy przedstawia np. wydarzenie, sytuację; prezentuje opinie, przemyślenia, refleksje, ale informacje są ogólnikowe; niekonsekwentnie stosuje narrację pierwszoosobową; nie zachowuje dystansu czasowego. 0 pkt Uczeń pisze pracę na inny temat lub w innej formie. Wpis w dzienniku Skale oceniania elementów jakości języka, wspólne dla wszystkich form wypowiedzi. Jeżeli praca zajmie mniej niż połowę wyznaczonego miejsca, będzie oceniana tylko w kryterium Treść.
W Doskonale uczymy wiele osób, które są partnerami Polaków. Takie osoby często zgłaszają się na egzamin państwowy z języka polskiego. Nierzadko, pełniąc rolę egzaminatora podczas egzaminu ustnego, dowiaduję się, że osoba, która zdaje egzamin ma męża, żonę, chłopaka lub dziewczynę, którzy są Polakami. Oczywiście nie ma
Gimnazjum w klasach I, II, III KRYTERIA OCENY PRACY PISEMNEJ Temat Zrozumienie tematu. Zgodność wypracowania z tematem czy odbieganie od tematu, brak odpowiednich wiadomości. Rozwinięcie tematu. Planowe, logiczne. Trójdzielność: wstęp, rozwinięcie, zakończenie. Stopień wyczerpania tematu: temat pobieżnie, powierzchownie omówiony, czy wyczerpująco omówiony, poparty argumentami, przykładami, cytatami. Zasób wiadomości rzeczowych duży czy mały. Kompozycja wypracowania zgodna z rodzajem wypowiedzi pisemnej. Stosunek autora do tematu. Osobisty emocjonalny, (własne spostrzeżenia i poglądy, niezależność sądów i myśli), krytyczny, nieosobisty, ściśle obiektywny. Temat odtwarza jedynie wiadomości zdobyte na lekcjach z podręczników czy z innych utworów, dowcipny, i groteskowy. Styl Jasny, zrozumiały, zwięzły, obrazowy, swobodny, wyrobiony czy mętny, zawiły, rozwlekły, mało obrazowy. Przeważają zdania proste rozwinięte czy też zdania złożone. Poprawność gramatyczna. Błędy, ilość i ich rodzaj. Ortografia, interpunkcja, przenoszenie wyrazów. Błędy, ilość i rodzaj. Słownictwo. Bogate czy ubogie. Wprowadzenie gwary lub żargonu, Indywidualizacja języka postaci. Terminologia: naukowa, ścisła, potoczna czy naiwne sformułowania. Samodzielność. Niezakwestionowana czy częściowo, całkowicie, ścisłe wzorowanie się na opracowaniach, wypowiedziach innych. Szczególne właściwości pracy. Oryginalne ujęcie, prawidłowy tok rozumowania. Trafny, dobry dobór cytatów, śmiałość ujęcia, naturalne i ciekawe dygresje, humor, ujęcie satyryczne itp. czy wyjątkowa infantylność. Pismo. Kształtne, staranne, czytelne czy przeciwnie uniemożliwiające odczytanie tekstu. Estetyka pracy. Plan i kompozycja uwidoczniona w akapitach, umieszczony tytuł pracy. KRYTERIA OCENY CHARAKTERYSTYKI Nazywanie cech charakteru zgodnie z tekstem lub realiami. Uzasadnienie cech charakteru. Twórcze wykorzystanie zebranego materiału charakteryzującego postać wypowiedzi narratora wypowiedzi innych bohaterów, myśli charakteryzowanego, cytaty. Własna ocena bohatera poparta argumentacją. Poprawność stylistyczna, ortograficzna i interpunkcyjna. Oryginalny wstęp, zakończenie. KRYTERIA OCENY OPISÓW Opis przeżyć wewnętrznych Umiejętność analizowania uczucia własnego lub postaci fikcyjnej. Odpowiedni dobór i zasób słownictwa nazywającego stany psychiczne. Stosowanie związków frazeologicznych i porównań. Poprawność stylistyczna, ortograficzna, interpunkcyjna. Opis sytuacji Wybór ciekawego tematu. Dobór czasowników dynamizujących akcję. Stosowanie krótkich zdań, równoważników zdań. Używanie wyrazów modalnych np. wtem, nagle. Brak komentarzy odautorskich. Poprawność stylistyczna, ortograficzna, interpunkcyjna. Opis dzieła sztuki Oryginalny wstęp nawiązujący do dzieła sztuki. Planowe rozwinięcie tematu. Znajomość terminów plastycznych: rola barw, kreski, symbolu, rodzaj kompozycji, Osobisty, emocjonalny stosunek do tematu. Wyczerpujące przedstawienie i opisanie przedmiotów, postaci, przyrody itp. Odpowiedni dobór słownictwa wyrażającego nastrój, dynamikę lub statykę dzieła. Bogactwo języka. Własne refleksje i przemyślenia. Poprawność językowa, ortograficzna, interpunkcyjna, stylistyczna. KRYTERIA OCENY OPOWIADANIA Praca świadczy o zrozumieniu tematu. Wyczerpujące rozwinięcie tematu. Znajomość realiów. Prawda psychologiczna w przedstawieniu postaci. Obecność dialogów i opisów. Indywidualizacja języka. Ekspresja przekazu. Stopień zainteresowania odbiorcy. Poprawność stylistyczna, ortograficzna, interpunkcyjna. KRYTERIA OCENY ROZPRAWKI Praca świadczy o zrozumieniu tematu. Wyraźne sformułowanie tezy Trafny dobór argumentów i zachowana hierarchia . Powołanie się na znane autorytety. Logiczne wyprowadzenie i jasne sformułowanie wniosku końcowego. Zachowanie właściwych proporcji między poszczególnymi częściami pracy. Dostosowanie słownictwa do charakteru rozprawki. Brak wyrażeń potocznych, zabarwionych emocjonalnie. Trafność stosowania cytatów. Poprawność stylistyczna, ortograficzna i interpunkcyjna. KRYTERIA OCENY RECENZJI, SPRAWOZDANIA Z FILMU, LEKTURY, INSCENIZACJI itp. Zgodność z planem tej formy wypowiedzi. Umiejętność selekcjonowania, wybierania najważniejszych elementów do oceny. Wierne i dokładne zarejestrowanie informacji i faktów w części informacyjnej. Samodzielność i oryginalność formułowanych sądów i ocen, uwag i spostrzeżeń. Umotywowanie, właściwa argumentacja opinii. Logiczne powiązanie argumentów. Dostosowanie słownictwa do charakteru recenzji lub sprawozdania. Bogaty zasób słownictwa. Sprawność stylistyczna. Poprawność ortograficzna, językowa, interpunkcyjna. KRYTERIA OCENY WYWIADU. Jasne sprecyzowanie celu wywiadu. Podporządkowanie pytań celowi. Oryginalne, niebanalne pytania. Wiarygodność odpowiedzi. Przygotowanie merytoryczne piszącego (znajomość lektury, trzymanie się fabuły powieści czy akcji dramatu, faktów z życia rozmowy, ciekawe historie, anegdoty, w wypadku osób znanych należy wykorzystać opublikowane informacje). Wymowny intrygujący czytelnika tytuł. Odpowiedni wstęp np. wprowadzenie czytelnika w temat wywiadu, w sytuację, w jakiej toczy się rozmowa, krótkie pytanie, które sprowokuje rozmówcę do wypowiedzi, stwierdzenie, które wywoła reakcję rozmówcy. Wybór ciekawego rozmówcy. Poprawność stylistyczna, ortograficzna i interpunkcyjna. KRYTERIA OCENY REPORTAŻU Interesujący temat. Podanie czasu i miejsca zdarzeń. Atrakcyjny, ciekawy tok narracyjny. Pogłębienie narracji refleksją i komentarzem. Dynamizowanie przebiegu wydarzeń poprzez stosowanie zdań pojedynczych, równoważników zdań, zdań współrzędnie złożonych. Ciekawe zakończenie. Poprawność stylistyczna, ortograficzna i interpunkcyjna. KRYTERIA OCENY PRZEMÓWIENIA Zgodność z tematem. Wyczerpujące rozwinięcie tematu. Twórcze i oryginalne opracowanie tematu z zachowaniem ars persuadendi (sztuki perswazji, namawiania, nakłaniania). Sugestywne i klarowne przeprowadzenie toku wywodu. Wykorzystanie nieodzownych figur retorycznych: apostrofy, anafory, pytania retorycznego, wykrzyknienia, peryfrazy. Prezentowanie dowodów popartych trafną argumentacją. Zgodność z planem przemówienia. Skuteczne stosowanie słownictwa perswazyjnego. Podniosłość i ozdobność języka. Bogactwo języka. Poprawność stylistyczna, ortograficzna i interpunkcyjna. KRYTERIA OCENY LISTU Zachowany układ graficzny. Umiejętność stosowania zwrotów grzecznościowych. Osobisty ton wypowiedzi i wyrażanie własnych sądów: aprobata, negowanie, dygresyjność, komentarze. Trójdzielna budowa: apostrofa (nagłówek, zwrot grzecznościowy), główna treść listu, formuła pożegnalna. Oryginalność ujęcia tematu. Poprawność stylistyczna, ortograficzna. Estetyka wypowiedzi. KRYTERIA OCENY LISTU MOTYWACYJNEGO Znajomość schematu listu motywacyjnego. Trafny i celowy dobór informacji. Konkretność i zwięzłość treści. W jakim stopniu list tworzy korzystny wizerunek osoby piszącej. Bezwzględna poprawność stylistyczna, ortograficzna i interpunkcyjna. Estetyka: akapity, odstępy, przejrzysty układ graficzny, (wyraźne pismo), odpowiedni dobór czcionki. KRYTERIA OCENY DEDYKACJI Dostosowanie do okoliczności i odbiorcy. Dostosowanie do treści . Pomysłowa treść. Zwięzłość wypowiedzi. Podpis (własnoręczny): imię, nazwisko (nie pseudonim), data. KRYTERIA OCENY ŻYCZENIA Ładna, oryginalna treść. Odpowiedni układ graficzny. Kompozycja zgodna z formą życzeń. Estetyka: piękne, wyraźne pismo, odpowiednie odstępy, wytłuszczenia, szata graficzna, wykonanie plastyczne (kształt kartki, ozdabianie, dobór barw).Harmonogram egzaminów, zasady bezpieczeństwa. Matury 2022. Bez obowiązkowych egzaminów ustnych i ograniczeń sanitarnych. 4 maja 2022, 6:52. W środę 4 maja rozpoczynają się matury. Sesja egzaminów pisemnych potrwa od 4 do 23 maja. Ich terminy z poszczególnych przedmiotów wyznaczyła Centralna Komisja Egzaminacyjna.